Ruskô (rus: Россия) abò Ruskô Federacëjô (rus: Росси́йская Федера́ция) je państwã w Pòrénkòwi Eùropie ë Nordowi Azëji (Sybiriô). Stolecznym gardã Rusczi Federacëji je Mòskwa. Wedle wiéchrzëznë Ruskô Federacëjô je nôwikszim państwã swiata.
lëdztwò: 140.200.309 mieszkańców
wiéchrzëzna: 17.075.200 km²
Historiô
Zôczątki państwa sã sparłączoné z Rusã Czijewsczã. W XIII stalata òstało Ksãżstwò Mòskiewscze, pòd władzã dinastëji Rurikowiczów, chtëre stało sã Wiôldżim Ksãżstwem w XIV stalata. W 1547 ksãżã Iwan IV òstał kòrónowany na cara. Po smierci Fiodora I doszło do biôtków o władzã, nôpierwi carem òstał Borys Godunow, po jego smierci carem òstał Pòlak - Dymitr I. W 1613 kùreszce Sobòr Ziemsczi wëbroł Michôła I Romanowa, chtëren dał zôczątk nowi dinastëji. W latach 1632–1634 Ruskô toczëła wòjnã z Repùbliką Òbu Nôrodów o Smoleńsk[1]. W 1689 carem òstał Pioter I[2]. Za jegò rządów doszło do umòcnienia pozycji Rusczi na midzënôrodny arenie, zreorgòwał wòjskò na mòdło jinszich eùropejsczich wòjsk, utwòrzëł też marinarkę wòjnową[2]. W 1721 Pioter przyjôł zôpadny titel czezera[1]. W XVI–XIX w. Ruskô zyskała stolëmne òbéńda w Pòrénkòwi Eùropie, Nordowi Azëji, Westrzódni, na Kaùkazie oraz w Nordowi Americe. W 1914 Rusko dołãczëła do I wòjny swiatowi[3]. W 1917 mioły mol dwie rewolucëje, z przëczënë rewolucëji gromicznikowej slédny car Mikòłôj II abdikòwał[3], a w 1918 òstał zamòrdòwany bez kòmùnistów[4]. W latach 1922–1991 Ruskô bëła wiôldżim dzélã Związkù Socjalisticznëch Sowiecczich Repùblików (ZSSR).
.svg)
