Nicejskò-kònstantinopòlsczi symbòl
Wygląd
Nicejskò-kònstantinopòlsczi symbòl wiarë – chrzescyjańsczé wëznanié wiarë, nôbarżi rozkòscérzóné westrzód tekstów credo ùżiwónëch wespółczasno w liturgiach. W rzëmskòkatolëcczim Kòscele i prawòsławny Cerkwi je òdmawióné abò spiewóné pòdczas liturgii Eucharystie. Autoritet symbòlu przëjimô téż anglikańskô spòlëzna, stôrokatolëczi, lëterskô wiara, a téż niechtërne jinszé protestancczi profesji.
Jednym z fòrmalnëch pòwòdów rozłamu chrzescëjaństwa na rzëmskòkatolëcczi kòscół i prawòsławié bëło dodanié do Nicejskò-kònstantinopòlsczégò symbòlu fòrmùłë filioque (ò pòchòdzenim Swiãtégò Dëcha nié leno òd Bòga-Òjca, ale „òd Òjca i Sëna”).
Na Kaszëbach òn je mówiony tak:
- Wierzã w jednégò Bòga,
- Òjca wszëtkòmògącégò,
- Stwórcã nieba i zemi.
- Wszëtczégò co mòżemë widzec
- i czegò dozdrzec ni mòżemë.
- I w jednégò Pana, Jezësa Christusa,
- Sëna Bożégò Jednorodzonégò,
- co z Òjca je zrodzony przed wszëtczima wiekama.
- Bóg z Bòga,
- wid z widu,
- Bóg prôwdzëwi z prôwdzëwégò Bòga.
- Zrodzony, a nié stwòrzony,
- wespółjistny Òjcu,
- a przez niegò wszëstkò sã stało.
- Òn to dlô naju lëdzy,
- i dlô najégò zbawieniô
- zestąpił z nieba
- i za sprawą Dëcha Swiãtégò
- przëjął cało z Mariji Dzéwicë
- i stôł sã człowiekã.
- Ùkrziżówóny téż za naju
- za Póncczégò Piłata
- béł zamãczony i pòchòwóny,
- a trzecégò dnia,
- wedle Pismionów zmartwëchwstôł.
- I wstąpił do nieba,
- sedzy pò prawiznie Òjca.
- i jesz rôz przińdze w chwale
- sądzec żëwëch i ùmarłëch,
- a Jegò Królestwù nie mdze kùńca.
- Wierzã w Dëcha Swiãtégò,
- Pana i Òżiwcã,
- co òd Òjca i Sëna pòchòdzy,
- co z Òjcã i Sënã
- wespół òdbiérô tczã
- i chwałã,
- co mówił przez Proroków.
- Wierzã w jeden swiãti, pòwszechny
- i apòsztolsczi Kòscół.
- Wëznôwóm jeden chrzest
- na òdpùszczenié grzéchów,
- żdajã na wskrzeszenié ùmarłëch
- i żëwòt wieczny w przińdnym swiece.
- Amen.
Lëteratura
[edicëjô | editëjë zdrój]- Eùgeniusz Prëczkòwsczi: Ksążeczka do nôbòżéństwa, Pelplin 2005, ss. 5 - 6