Duszan Pażdżersczi
Duszan Władisłôw Pażdżersczi[1] (serb. Dušan-Vladislav Pažđerski/Душан-Владислав Пажђерски; ùr. 21 strëmiannika 1967 w Zenice w Bòsnie i Hercegòwinie) – serbsczi slawista, leksykògraf, dolmacz, pòpùlarizatór serbsczi i kaszëbsczi kùlturë.
Biografiô
[edicëjô | editëjë zdrój]Ùrodzył sã w Zenice w Bòsnie i Hercegowinie. Je sënã Lecha Pażdżersczégò, slawistë i lektora pòlszczégò jãzëka na Filologicznym Fakùltece w Belgradze i Fakùltece Filozofii w Nowim Sadze. Do spòdleczny i strzédny szkòłë chòdzył w Nowim Sadze w Serbie. W 1992 skùńcził pòlską filologiã, slawistikã i biblotékòznastwò w Belgradze. Do 1996 rokù robił w nôstarszi serbsczi wëdawiznie „Macérz serbskô”. W 1997 przëjachôł do Pòlsczi. Robił nôprzódka na Uniwersytece Adama Mickiewicza w Pòznaniu, a òd 2000 na Gduńsczim Ùniwersytece w katedrze slawisiticzi, dze w 2005 rokù zrobił dochtorat. We Gduńskù zacekawił sã kaszëbsczim jãzëkã i kùlturã i udbôł so, ze wezmie sã za jich rozkòscérzanié.
Nôùkòwô robòta
[edicëjô | editëjë zdrój]Je aùtorã wielnëch jãzëkòznôwczich i etnolingwisticznëch dokazów i dolmaczeń, w tim przełożënków kaszëbsczi lëteraturë na serbską mòwã. Dlô serbsczich czëtińców przërëchtowôł antologiã „Kaszëbsczé lëdowé pòwiôstczi”[2]. Sygnął téż do òpòwiôdaniów A. Bùdzysza i w 2010 òpùblikòwôł pò serbskù jegò dokôz „Żelezôcë a sól”[3]. Pòstãpnym wëdónym w Serbie kaszëbisticznym dokazã Duszana Pażdżersczégò béł zbiérk artiklów „Кашупске теме” (Kaszëbsczé témë)[4]. Wikszosc tekstów w ti ksążce to jazëkòznôwczé dokazë, ale je w ni téż recenzje, przedmòwa do antologie kaszëbsczégò lëdowégò ùtwórstwa, artikel z leżnoscë 100. roczëznë Bernata Sëchtë i Jana Trepczika[5].
Duszan Pażdżersczi zajimô sã téż leksykògrafiã. W 2009 òpùblikòwôł „Pólskò-serbsczi słowôrz roscënów”[6]. Zajimô sã téż robòtą kòl twòrzeniégò pierszégò kaszëbskò-serbsczégò słowarza.
Zasłudżi dlô kaszëbsczi kùlturë
[edicëjô | editëjë zdrój]Òkróm swòji nôùkòwi kaszëbisticzni robòtë, Duszan Pażdżersczi przëczënił sã do pòwstaniô jinternétowi biblotéczi „Rastkò Kaszëbë”[7] (bëła zrëszónô w maju 2004 i zamkłô w 2016 z brakù dotacji)[8].
Béł nôleżnikã Radzeznë Kaszëbsczégò Jãzëka. Je téż, wespół z Paùlã Szczëptã, załóżcą Stowôrë Remùs.
W 2006 wëprzédniony Medalã Stolema za swój wkłôd w propagòwanié kaszëbiznë westrzód sztudérów i w jinternece[9].
Bibliografiô
[edicëjô | editëjë zdrój]- Miôł ùdba jinternetowégò pòrtalu, „Pomerania” 2006 nr 6, s. 42.
Przëpisë
[edicëjô | editëjë zdrój]- ↑ Fòrma brëkòwónô przez Radzëznã Kaszëbszczégò Jãzëka w ji „Biuletynie” z 2020; „Pomerania” w 2006 brëkòwała fòrmã Duszón Pazdzersczi; RKJ we wczasniészich latach brëkòwała fòrmã Pażdjersczi.
- ↑ Кашупске народне приповетке [антологија], przërecht.. i tł. Dušan-Vladislav Paždjerski, Београд 2010.
- ↑ Алози Будзиш, Жeлезaки и со (Превео са кашупског Душан Владислав Пажђерски) (w:) „Kњижеви Преглед” 2010 nr 2, s. 322–324.
- ↑ Душан Владислав Пажђерски, Кашупске теме, Београд 2014.
- ↑ Dariusz Majkòwsczi, Pò serbskù ò rodny mòwie Kaszëbów, „Pomerania” 2015 nr 3, s. 52.
- ↑ Poljsko-srpski rečnik biljaka. Polsko-serbski słownik roślin. Sa srpsko-poljskim i latinsko – poljsko-srpskim indeksom, Beograd, 2009.
- ↑ Archiwùm starnë „Rastkò Kaszëbë”
- ↑ Adam Łuczyński, Kaszubszczyzna w mediach elektronicznych. Zarys dziejów (w:) „Biuletin Radzëznë Kaszëbsczégò Jãzëka” 2018, s. 213-214.
- ↑ Medale Stolema, „Pomerania” 2006 nr 6, s. 41.