Y

Z Wikipedia
Yy

Y, y – dwadzestô piątô lëtra pòdstawòwégò łacyńsczégò alfabétu, brëkòwónô prakticzno w kòżdim alfabéce na łacyńsczim spòdlim.

Lëtra ta pòchòdzy òd grecczi lëtrë Ipsilon (Y, υ) i òd fenicczi waw, jakò téż lëtrë F, U, V i W.

Nôczãscy òznôczô samòzwãk [y]. We wespółczasnëch jãzëkach mòże oznôczac równak téż regã jinëch zwãków, na przëmiôr [ɨ], [j], [iː], [ɪ], [ɘ], [ə], [ɯ], [ɛː], [j], [ɥ], [ɣ̟].

W kaszëbsczim alfabéce je trzëdzestą drëgą lëtrą[1].

Przëpisczi[edicëjô | editëjë zdrój]

  1. Ùchwôlënk nr 7/RKJ/10 z dnia 06.07.2010 r. w sprawie szëkù kaszëbsczégò abécadła, „Biuletin Radzëznë Kaszëbsczégò Jãzëka” 2010, s. 115