Jerzi Stachùrsczi - rozeszłoscë midzë wersjama

Z Wikipedia
Usunięta treść Dodana treść
D Kirsan przeniósł stronę Jerzi Stachùrzczi do Jerzi Stachùrsczi: skòrigòwóny pisënk
rozbùdowanié
Linijô 1: Linijô 1:
'''Jerzi Stachùrsczi''' (ùr. 9 strëmiannika 1953 we [[Gduńsk]]ù) – pòéta, kòmpòzytor, aùtór dokazów na binã i pedagóga.
'''Jerzi Stachùrsczi''' (ùr. 1953 rokù) ze [[Gduńsk]]a - pòéta, kòmpòzytor i pedagóga. Swój zbiérk "Té pokôzëją na mnie" (1980) napisôł kaszëbizną zblëżoną do ti, jaką pisôł [[Aleksander Labùda]], ale tematowò i pòétno je czësto jiny, priwatny, jakno np. ''Z Guczowim Mackem przë jednym stole''. Je aùtorã słów i nótów wiele piesni i kòlãdów, m.jin. zapisónëch na kasétach ë platkach.


Przińdny pòéta wëchòwôł sã we [[Gduńsk]]ù i w [[Kłosowò|Kłosowie]]. W latach 50. i 60. w jegò òtoczenim gôdało sã blós pò [[Kaszëbsczi jãzëk|kaszëbskù]], tej wiedno czuł òn ten jãzëk, téż òd starka, z chtërnym béł baro mòcno zrzeszony. Òkróm tegò młodi Stachùrsczi brôł ùdzél w rozmajitëch kaszëbsczich òbrzãdach. Kaszëbskô codniowòsc, a z drëdżi starnë pòswiãtnosc, miała wiôldżi wpłiw na jegò ùtwórstwo<ref name="Pomerania">[http://www.miesiecznikpomerania.pl/files/pomerania%20pdf/MARZEC_2013.pdf ''Jic òd człowieka do człowieka'', „Pomerania” 2013, nr 3, s. 4-6.]</ref>.
==Bùtnowé lënczi==
*[http://www.worldcat.org/wcidentities/viaf-101983804 VIAF]
*[http://www.miesiecznikpomerania.pl/files/pomerania%20pdf/MARZEC_2013.pdf s. 5]


Sztudérowôł jaż sédmë czerënków, z czegò skùńcził piãc. Òkróm PWSM (Państwòwô Wëższô Mùzycznô Szkòła) we [[Gduńsk]]ù skùńcził téż m.jin. etnografiã i pòdiplomòwé sztudia w Wëższi Szkòle Gazétnictwa w [[Gdiniô|Gdini]]<ref name="Pomerania"/>.
{{stub}}

Ju w liceùm pisôł mùzykã do piãc téatrów pòézji. Òd 1979 rokù napisôł mùzykã dlô warkòwëch téatrów do sto trzëdzescë przedstôwków, a téż – jak sam gôdô– kòl trzësta-sztërësta tekstów ò rozmajitëch témach dlô solëstów, estradowëch karnów, spiéwôków i dzôtków. Ùłożił pôrãnôsce szkòłowëch himnów, midzë jinszima dlô szkòłów z [[Bòrkòwò|Bòrkòwa]], [[Wiôlgô Wies|Wiôldżi Wsë]], [[Kartuzë|Kartuz]], [[Dzérzążno|Dzerżążna]], [[Niestãpòwò|Niestãpòwa]], [[Przedkòwò|Przedkòwa]], [[Czéczéwò|Czéczéwa]], [[Wielé|Wiela]]<ref name="Pomerania"/>.

Je autorã czile tomików wiérztów w [[Pòlsczi jãzëk|pòlsczim]] i [[Kaszëbsczi jãzëk|kaszëbsczim]] jãzëkù:
*''Té pokazëją na mnie'' (1980);
*''Droga'' (1984);
*''Gwiazdki'' (1985);
*''Procesje'' (1997);
*''Naczynia połączone mowy. Sparłãczoné statczi mòwë'' (2005).

Swój pierszi zbiérk „Té pokazëją na mnie” (1980) napisôł kaszëbizną zblëżoną do ti, jaką pisôł [[Aleksander Labùda]], chòc tematowò i pòétno tomik je czësto jiny, priwatny, jakno np. wiérzta ''Z Guczowim Mackem przë jednym stole'', chtërna je òkôzanim tczë Labùdze<ref>[http://web.archive.org/web/20170109185905/http://bpgw.org.pl/?s=zyc ''Patron Biblioteki - Aleksander Labuda'']</ref>. Stachùrsczi je téż aùtorã słów i nótów wiele piesni i kòlãdów, m.jin. zapisónëch na kasétach i platkach.

Òd lat 90. Jerzi Stachùrsczi wespółrobił z regionalną prasą (''Gazeta Kartuska'', ''Głos Kaszub'', ''Kurier Kartuski'').

Dobiwca wielu nôdgrodów, z jaczich wôrt wëmienic Pòmòrską Artisticzną Nôdgrodã czë Medal Nôrodny Edukacji za regionalną robòtã z dzôtkama<ref name="Pomerania"/>.

== Przëpisczi ==
{{przëpisë}}

==Bùtnowé lënczi==
*[http://katalogi.bn.org.pl/iii/encore/search/C__SStachurski%2C%20Jerzy%20%281953%20%20%29__Orightresult?lang=pol&suite=cobalt Pùblikacje Jerzégò Stachùrsczégò w katalogù BN]


{{DEFAULTSORT:Stachùrzczi Jerzi}}
{{DEFAULTSORT:Stachùrsczi Jerzi}}
[[Kategòrëjô:Kaszëbi]]
[[Kategòrëjô:Kaszëbi]]
[[Kategòrëjô:Kaszëbsczi runicë]]
[[Kategòrëjô:Kaszëbsczi runicë]]

Wersëjô z 22:40, 18 stë 2017

Jerzi Stachùrsczi (ùr. 9 strëmiannika 1953 we Gduńskù) – pòéta, kòmpòzytor, aùtór dokazów na binã i pedagóga.

Przińdny pòéta wëchòwôł sã we Gduńskù i w Kłosowie. W latach 50. i 60. w jegò òtoczenim gôdało sã blós pò kaszëbskù, tej wiedno czuł òn ten jãzëk, téż òd starka, z chtërnym béł baro mòcno zrzeszony. Òkróm tegò młodi Stachùrsczi brôł ùdzél w rozmajitëch kaszëbsczich òbrzãdach. Kaszëbskô codniowòsc, a z drëdżi starnë pòswiãtnosc, miała wiôldżi wpłiw na jegò ùtwórstwo[1].

Sztudérowôł jaż sédmë czerënków, z czegò skùńcził piãc. Òkróm PWSM (Państwòwô Wëższô Mùzycznô Szkòła) we Gduńskù skùńcził téż m.jin. etnografiã i pòdiplomòwé sztudia w Wëższi Szkòle Gazétnictwa w Gdini[1].

Ju w liceùm pisôł mùzykã do piãc téatrów pòézji. Òd 1979 rokù napisôł mùzykã dlô warkòwëch téatrów do sto trzëdzescë przedstôwków, a téż – jak sam gôdô– kòl trzësta-sztërësta tekstów ò rozmajitëch témach dlô solëstów, estradowëch karnów, spiéwôków i dzôtków. Ùłożił pôrãnôsce szkòłowëch himnów, midzë jinszima dlô szkòłów z Bòrkòwa, Wiôldżi Wsë, Kartuz, Dzerżążna, Niestãpòwa, Przedkòwa, Czéczéwa, Wiela[1].

Je autorã czile tomików wiérztów w pòlsczim i kaszëbsczim jãzëkù:

  • Té pokazëją na mnie (1980);
  • Droga (1984);
  • Gwiazdki (1985);
  • Procesje (1997);
  • Naczynia połączone mowy. Sparłãczoné statczi mòwë (2005).

Swój pierszi zbiérk „Té pokazëją na mnie” (1980) napisôł kaszëbizną zblëżoną do ti, jaką pisôł Aleksander Labùda, chòc tematowò i pòétno tomik je czësto jiny, priwatny, jakno np. wiérzta Z Guczowim Mackem przë jednym stole, chtërna je òkôzanim tczë Labùdze[2]. Stachùrsczi je téż aùtorã słów i nótów wiele piesni i kòlãdów, m.jin. zapisónëch na kasétach i platkach.

Òd lat 90. Jerzi Stachùrsczi wespółrobił z regionalną prasą (Gazeta Kartuska, Głos Kaszub, Kurier Kartuski).

Dobiwca wielu nôdgrodów, z jaczich wôrt wëmienic Pòmòrską Artisticzną Nôdgrodã czë Medal Nôrodny Edukacji za regionalną robòtã z dzôtkama[1].

Przëpisczi

Bùtnowé lënczi