Jón Walkùsz
Jón Walkùsz (ùr. 27 maja 1955 w Klëkòwi Hëce) – rzimskòkatolëcczi ksądz, pòeta i ùczałi, wëkładowca Katolëcczégò Lubelsczégò Ùniwersytetu.
Sztudérowôł w Wëższim Dëchòwnym Seminarium w Pelplinie, dze òb sztërë lata béł przédnikã („królã”) Klubù Sztudérów Kaszëbów. W 1980 béł wëswiãcony na ksãdza. W 1990 òstôł doktorã. Òd 2010 je profesorã zwëczajnym.
Jesz w seminarium jegò wiérztë trafiłë na kònkùrs lëteracczi ògłoszony przez Kaszëbskò-Pòmòrsczé Zrzeszenié. Dobéł wnenczas drëdżi plac i dzãka temù w 1977 pòetickò zadebiutowôł w „Pomeranii”.
Je aùtórã wiãcy jak 700 pùblikacjów, w nym 31 ksążków. Wëdôł m.jin. taczé pùblikacje, jak Kańta nôdzeji (zbiérk kaszëbsczich wiérztów, 1981), Jantarowi pôcerz – Jantarowy pacierz (wiérztë kaszëbsczé z gwôsnyma pòlsczima dolmaczeniama, 1991), Fotografia Pana Boga (1992), Sztrądë słowa (1996), Piastun słowa. Ks. Bernard Sychta 1907–1982 (1997), Piórem i słowem. Aktywność literacka polskiego duchowieństwa katolickiego na Pomorzu Nadwiślańskim, Warmii i w Wielkopolsce w latach 1848–1939 (2003), Przez okno czasu (2014). W 2021 wëdôł zbiérk kaszëbskòjãzëkòwëch hòmiliów Wiertle Bòżégò widu.
W 1997 dostôł Medal Stolema. Je téż dobiwcą Kaszëbsczi Lëteracczi Nôdgrodë za 2022 rok.
Bibliografiô
[edicëjô | editëjë zdrój]- Lëterackô nôdgroda dlô ks. Walkùsza, „Pomerania” 2022 nr 11, s. 12-13.
Lëteratura
[edicëjô | editëjë zdrój]- Dërchôj królewiónkò. Antologia dzysdniowi prozë kaszëbsczi. Zebrôł i òprôcowôł E. Prëczkòwsczi, Gdiniô 1996, s. 195-196