Magnificat

Z Wikipedia
Izrael, Jerozolëma, Ein Karem - Magnificat pòlsczi jãzëk

Magnificat (Magnificat anima mea Dominum) – pòdług Ewanielie wedle sw. Łukôsza (1,47 – 55):

Wielbi dësza mòja Pana i redëje sã dëch mój w Bògù,
mòjim Zbôwcë, bò wezdrzôł na ùniżenié swòji służebnicë,
hewò òdnądka wszëtczé pòkòlenia bãdą mie błogòsławiłë,
bò wiôldżé sprawë uczënił mie Nen, co je mòcny i swiãté je Jegò miono,
a Jegò miłoserdzé z pòkòleniégò na pòkòlenié [dôwô tima] co sã Gò bòją.
Òn pòkôzôł mòc swòjégò remienia, zniszcził mëslë serc tëch,
co bëlë bùszny. Zdrzucył mòcnëch z trónów, a wëwëższił pòkórnëch.
Głodnëch napełnił dobrama, a bògatëch òdesłôł z niczim.
Wspòmógł swòjégò słëgã Izraela, czej wspòmniôł na swòje miłoserdzé,
jak przërzekł najim òjcóm – Abrahamòwi i jegò nôstãpnikóm na wieczi.

Tekst pò łacëznie[edicëjô | editëjë zdrój]

Magnificat anima mea Dominum,
Et exsultavit spiritus meus in Deo salutari meo,
quia respexit humilitatem ancillae suae;
ecce enim ex hoc beatam me dicent omnes generationes,
quia fecit mihi magna qui potens est
et sanctum nomen eius;
et misericordia eius a progenie in progenies timentibus eum.
Fecit potentiam in brachio suo;
dispersit superbos mente cordis sui.
Deposuit potentes de sede, et exaltavit humiles.
Esurientes implevit bonis, et divites dimisit inanes.
Suscepit Israel puerum suum, recordatus misericordiae suae,
sicut locutus est ad patres nostros, Abraham et semini eius in saecula.

Lëteratura[edicëjô | editëjë zdrój]

Bùtnowé lënczi[edicëjô | editëjë zdrój]