G

Z Wikipedia
Gg

G, g – sódma lëtra pòdstawòwégò łacyńsczégò alfabétu. Do III st. p.n.e. w łacëznie lëtra c òznacziwała równo zwãk [k], jak i [g]. Kòl III st. p.n.e. do lëtrë „c” òstała dołożonô niwnô liniô – pòwstała w ten spòsób nowô lëtra „g”.

Lëtrze ti òdpòwiôdô nôczãscy zwãk [ɡ] (jak w kaszëbiznie). We wespółczasnëch jãzëkach mòże oznôczac równak téż regã jinëch zwãków, na przëmiôr [dʒ], [d͡ʒ], [ʒ], [x].

W kaszëbsczim alfabéce je jednôstą lëtrą[1].

Przëpisczi[edicëjô | editëjë zdrój]

  1. Ùchwôlënk nr 7/RKJ/10 z dnia 06.07.2010 r. w sprawie szëkù kaszëbsczégò abécadła, „Biuletin Radzëznë Kaszëbsczégò Jãzëka” 2010, s. 115