D

Z Wikipedia
Dd

D, d – piãtô lëtra pòdstawòwégò łacyńsczégò alfabétu, brëkòwónô prakticzno w kòżdim alfabéce na łacyńsczim spòdlim. Lëtra ta pòchòdzy òd grecczi lëtrë Delta (Δ, δ) i fenicczi daleth.

Nôczãscy òznôczô spółzwãk [d]. We wespółczasnëch jãzëkach mòże oznôczac równak téż regã jinëch zwãków, na przëmiôr [t], [dz], [z], [ð], [j], [nd].

W kaszëbsczim alfabéce je szóstą lëtrą[1].

Przëpisczi[edicëjô | editëjë zdrój]

  1. Ùchwôlënk nr 7/RKJ/10 z dnia 06.07.2010 r. w sprawie szëkù kaszëbsczégò abécadła, „Biuletin Radzëznë Kaszëbsczégò Jãzëka” 2010, s. 115