Ę

Ęę

Ę, ę – lëtra rozszerzonégò łacyńsczégò alfabétu, ùżiwónô w jãzëkach pòlsczim i lëtewsczim, a téż w czile autochtonicznëch jãzëkach Americzi (na przëmiôr jãzëk nawaho).

Równo w pòlsczim, jak i lëtewsczim jãzëkù je ósmą lëtrą. W lëtewsczim pòzéwô sã „nosowé e” (lët. e nosinė) i służi do zaznaczaniô nosowégò zwãkù tam, gdze wczasni historyczno miescył sã diftong en.

Dôwni lëtrã „ę” czãsto brëkòwóno téż i w rozmajitëch prawòpisach kaszëbsczégò jãzëka (na przëmiôr w alfabéce Cénôwë). Dzysdzéń nie je ju ùżiwónô w lëteracczi kaszëbiznë.