Swiãtô Cecyliô

Swiãtô Cecyliô z Rzimu (Cecyliô Rzimskô; ùm. kòl 230–231) – chrzescyjańskô dzéwica i mãczelnica, swiãtô kòscołów katolëcczégò i prawòsławnégò.

Żëcé swiãti

Cecyliô ùrodzëła sã na zaczątkù III stalatégò. Jakno chrzescëjónka złożëła slub czëstoscë i nimo, że zmùszono ją do żeńbë z noczesnym pògónã Walerianã, òna nie złóma slëbù, le jesz nawrôca swòjégò slëbnika i jegò bracëna, Tëburcjusza. Wszëtcë troje nalezlë mãczelną smierc przez scãcé. Jich smierc je datowanô na czas rządzeniô Aleksãdra Sewera. Cało Cecylii òsta nalazłé nierëszałé w 822 rokù w katakùmbach sw. Kaliksta. Òstało òno zarô pò tim przeniosłé do Bazyliczi NMP na Zatëbrzu, chtërną wëbùdowano ju w IV stalatim na môlu dodomù swiãti.

Złotô legenda

Jakùb de Voragine w Złoti legendze òpisëje historiã nawróceniô slëbnika Cecylii – sw. Waleriana^[1]. Òbczas wieselny nocë swiãtô wëzna mù, że towarzë ji janiół, chtëren strzeże czëstoscë ji cała. Ùzdrzenié gò przez Waleriana je mòżlëwé le tedë, żle przëjmie òn chrzest. Waleriana òchrzcëł papiéż swiãti Ùrban. Pò przińdzenim nazôd do Cecylii, Walerión nalôzł ją kòl janioła, chtëren trzimôł dwa wińce z różów i lëlijów.

Patronizna

Swiãtô Cecyliô je patronką chùrzistów, lëtniôrzów, mùzykańtów, òrganistów. Rok w rok 22 lëstopadnika w Salezjańsczi Òrganowi Szkòle mionã kard. Agùsta Hlonda w Szczecënie òrganizowóny je koncert kù tczë patronczi kòscelny mùzyczi. Legenda pòwiôdô, że sw. Cecyliô mùzykòwa na òrganach, chòc to je mało wiarodostójné, bò bëłë òne wiôlgą apartnoscą. Mòżlëwé je to, że mùzykòwa na jinszim nôrzãdzu, bò notejsze rzëmsczi białczi czãsto sztôłcëłë sã w mùzykòwanim na arfie.

Kùlt

Mãczelnica Cecyliô ùznôwónô je za swiãtą, a ji miono wëmienióné je w Rzimsczim Kanonie. Ji liturgiczné wspómnienié w katolëcczim Kòscele òbchôdô sã 22 lëstopadnika.

Ikònografiô

W chrzecëjańsczi ikònografii pòznakama sw. Cecylii są janiół, mùzyczné instrumentë (cytra, arfa, lëtniô, òrganë ), pôlącô sã lãpka, miecz), wińc z biôłëch i czerwionëch róż (òznôczającé czëstosc i mãczelstwo).