Kabôtkòwie

Kabôtkòwie – wëdżiniónô etnicznô pòdgromada Kaszëbów. Mieszkelë w òbéńdze na pôłnié òd jezora Łebskò (parafie Cecenowò i Główczëce). Miono „Kabôtkòwie” pòchôdô òd òbleczënkù (òblekelë òni kabôtë). Ùżiwelë gwôsny gwarë kabôcczi.

Miono „Kabôtkòwie” do nôùkòwi lëteraturë wprowadzył Aleksander Hilferding, chtëren zapisôł dwa kabôcczi teksty z Rowów i òsem z Jizbicë.

W wikszoscë prawie òd Kabôtków pòchòdzy słowizna kaszëbskò-niemieckò-pòlsczégò słowôrzka Mrągòwiusza, chtëren w latach 1826-1827 òdbéł nôùkową wanogã do Cecenowa i Główczëc. Słowôrzk Mrągòwiusza pòbùdzył téż jinëch ùczałëch do badaniów kaszëbisticznëch, dzãka czémù zainteresowania Kaszëbama dostałë sã w krąg eùropejsczi pòliticzi.

Kabôtkòwie w kaszëbsczi lëteraturze

Nadczidka ò Kabôtkach pòjôwiô sã w dokazie „Ò panu Czôrlińsczim, co do Pùcka pò sécë jachôł” Hieronima Derdowsczégò we fragmeńce:

Tej mù to rëbôk òdrzekł rozczulony:

– Druchù, jesz i ród Kabôtków nie bãdze zgùbiony!

Ninia òn za òjców winë cãżkò pòkùtuje,

Ale wiémë, że sã Pón Bóg nad nama zlituje.

Za to, że wa, naszi bracô, mù służëlë wiernie,

Òn Kabôtkóm bët i mòwã wrócy miłosernie.

Ò Kabôtkach je mòwa téż w pòwiescë „Żëcé i przigòdë Remùsa” Aleksandra Majkòwsczégò:

Przez rzékã Pùstinkã pòkôzelë nóm drogã. Dzeli òna dwie rózdżi Kaszëbów: tëch, chtërnëch zowią Kabôtkama, òd tëch, co nad Jezorã Gardneńsczim żëją i zwią sã Słowińcama.

Lëteratura

• Остатки славян на южном берегу Балтийского Моря, Sankt-Petersburg 1862 (wyd. polskie Resztki Słowian na południowym wybrzeżu Morza Bałtyckiego, tłum. Nina Perczyńska, oprac. Jerzy Treder, Gdańsk 1989, s. 132.
• Sychta B.: Słownik gwar kaszubskich na tle kultury ludowej, Wrocław-Warszawa-Kraków, t.II (1968), s. 115.

Bùtnowé lënczi

• Niniacy w „Geògraficznym słowôrzu Pòlsczégò Królestwa i jinëch słowiańsczich krajów”