Alojzy Bùdzysz

Z Wikipedia

Alojzy Bùdzysz (urodzoni 10 czerwińca 1874 w Swiecënie, ùmarłi 23 gòdnika 1934 w Pùckù) - nordowi kaszëbsczi ùtwórca. Ùrodzył sã w familie szkólnëch. Òn skùńcził Seminarium Szkólnëch w Grëdządzu i zaczął robòtã, a ùcził w Dolmiérzu, Szëmôłdze, Wiczlińsczich Pùstkach ë Mrzezënie. W Kôrlëkòwie pò zakùńczenim I swiatowi wòjnë òn krótczi czas béł szôłtësã. W 1923 r. òn przëcygnął do Pùcka i mieszkôł w klôsztorze sostrów elżbiétanków.

W 1928 r. zaczął Bùdzysz pùblikòwac kaszëbsczé dokazë w pismionie „Przyjaciel Ludu Kaszubskiego” (I seriô 1928–1929) redagòwónym przez niemiecczégò slawistã Friedricha Lorentza. Jegò tekstë ùkazywałë sã téż w miesãcznikù „Bënë ë bùten” (1930), „Gryf Kaszubski” (1931–1932) ë ju pò jegò smiercë w drëdżi serie pismiona „Przyjaciel Ludu Kaszubskiego” (1936–1938). A. Bùdzysz drëkòwôł m.jin. w: Przyjaciel Ludu KaszubskiegoGryf (cządnik)Bënë ë ButenWiérny Naszińc ë Gryf Kaszubski. Dzél jegò dokôzów òstôł òpracowóny bez Jana Drzéżdżóna ë wëdóny w 1982 r. w ksążce "Zemja kaszëbskô", dze òpisywô snôżotë swòji tatczëznë. Alojzy Bùdzysz ùrôbiôł òpòwiadanié, facecjã, anegdotã i hùmòreskã, dolmaczoné na pòlsczi przez Jana Drzéżdżóna w Modrej krainie[1]. Jegò "Dokôzë" zebrôł ë zrëchtowôł w nowim pisënkù Róman Drzéżdżón. Ùsôdztwò A. Bùdzysza miało wiôldżi cësk na czile kaszëbsczëch lëteratów, w tim m.jin. na Aleksandrã Labùdã, Jana Trepczika czë téż Jana Drzéżdżóna.

Lëteratura[edicëjô | editëjë zdrój]