A

Z Wikipedia
Aa

А, a – pierszô lëtra pòdstawòwégò łacyńsczégò alfabétu, ùżiwónô prakticzno w kòżdim alfabéce na łacyńsczim spòdlim. Lëtra ta pòchòdzy òd grecczi lëtrë alfa (Α, α) i fenicczi alef. Nôczãscy òznôczô samòzwãk [a] i jegò wariantë, chòc czasã (na przëmiôr w anielsczim ) mòże oznôczac téż jiné zwãczi. Czãsto wchodzy w skłôd digrafów (nôstarszim je łacyńsczi digraf ae, jaczi pòzdze przesztôłcył sã w ligaturã æ) abò je mòdifikòwónô diakriticznyma znakama (przikładã są kaszëbsczé lëtrë „ą” i „ã”).

Lëtra „a” je pierszą lëtrą téż i kaszëbsczégò alfabétu[1].

Przëpisczi[edicëjô | editëjë zdrój]

  1. Ùchwôlënk nr 7/RKJ/10 z dnia 06.07.2010 r. w sprawie szëkù kaszëbsczégò abécadła, „Biuletin Radzëznë Kaszëbsczégò Jãzëka” 2010, s. 115