Swiãtô Góra Grabarka

Swiãtô Góra Grabarka – góra w pòdlasczim wòjewództwie (w siemiatycczim pòwiece, gmina Nurzec-Stacja), jakô leżi kòle wsë o ti sami pòzwie. Je ona nôwôżniészim môlã kùltu dla pòlsczich wëznôwców prawòsławny Cerkwi.

Òd 1947 je tuwò białgòwsczi mònastér Swiãtich Martë i Marii. Òkróm tegò na Swiãti Górze są trzë klôsztorné cerkwie (Pańsczégò Przemienieniô, Ikonë Matczi Bòsczi „Pòceszenié Wszëtczich Strôpionych” i Zasniãcô Bògùrodzëcë). Głównô klôsztornô cerkwiô (Pańsczégò Przemienieniô) to równoczasno swiątiniô parafijalnô. Na òbéńdze Swiãti Górë je téż prawòsławny smãtôrz.

Wkół cerkwi Pańsczégò Przemienieniô (z trzech stron – nordowi, pòrénkòwi i pôłniowi), westrzód wësoczich sosnów, stoją tësące krziżów. Na ògle są to drewniané prawòsławné krziże z drëdżi pòłowë XIX i z XX stalatégò^[1]. Te krziże przënoszą pielgrzimi, chtërny co rokù we wiôldżi lëczbie przëbëwają tuwò na òbchòdë swiãta Pańsczégò Przemienieniô, jaczé przëpôdô na 19 zélnika.

Przëpisczi

↑ Helena Godun, Tradycja krzyży wotywnych na Świętej Górze Grabarce w świetle historii Prawosławia na Północnym Podlasiu. Część IV, „Nad Buhom i Narwoju” nr 4-5 (26-27) z 1996, s. 13-14

[1] Helena Godun, Tradycja krzyży wotywnych na Świętej Górze Grabarce w świetle historii Prawosławia na Północnym Podlasiu. Część IV, „Nad Buhom i Narwoju” nr 4-5 (26-27) z 1996, s. 13-14

[1]