Sw. Marta

Hewòtny artikel òstôł napisóny przez òsobã jakô nie znaje perfektno kaszëbsczégò. Jãzëkòwô pòprôwnosc negò artikla wëmôgô werifikacëji.

Swiãtô Marta bëła sostrą Marii i Łazarza, żeła w Betanii, w gardze kòle Jerozolimë. Ji rodzëzna ceszëła sã uwôżaniém. Òni bëlë drëchama Christusa, a òn czãsto gòscył ù nich doma. Marta bëła baro dobrą gòspòdënią i białką ò mòcni wiarze. Cziej ùmarł ji brat, wëszła Jezùsowi na potkanié i rzekła: Terôz wiém, że Bóg dô Tobie wszëtkò ò co blós bãdzesz Jegô prosëł. Tej òna ùczeła taczi słowa: Jô jem zmartwëchwstanim i żëcim. Marta na to rzekła: Jô baro wierzã w to, że të jes Sënã Bòga. W Prowansalsczi je legenda, że pò Wniebòwstąpienim Christusa Marta ze swòjima krewnyma szła do Francëji. Tąm ji brat Łazarz béł biskùpã Marsylii. Miono Marta z jãzëka aramejsczégò òznôczô „pani”. Miono Marta ùżiwóne je w wiele krajach. Pò łacëznie, niemieckù i anielskù – Martha. Z madżarsczégò - Marta, italsczégò – Marta, pò ruskù gôdają – Marfa, pò kaszëbskù – Marta, abó Martka. Òd miona Marta mómë przezwëstkò Martula. Wspomink Sw. Martë swiãtójemë 29.VII.

Lëteratura

http://malygosc.pl