Wieszczi - rozeszłoscë midzë wersjama
Usunięta treść Dodana treść
D robot dodôwô: ro:Vampir (legendă), mk:Вампир |
D r2.7.1) (robot dodôwô: el:Βρυκόλακας, hy:Վամպիր |
||
Linijô 28: | Linijô 28: | ||
[[da:Vampyr]] |
[[da:Vampyr]] |
||
[[de:Vampir]] |
[[de:Vampir]] |
||
[[el:Βρυκόλακας]] |
|||
[[en:Vampire]] |
[[en:Vampire]] |
||
[[eo:Vampiro]] |
[[eo:Vampiro]] |
||
Linijô 42: | Linijô 43: | ||
[[hr:Vampir]] |
[[hr:Vampir]] |
||
[[hu:Vámpír]] |
[[hu:Vámpír]] |
||
[[hy:Վամպիր]] |
|||
[[id:Vampir]] |
[[id:Vampir]] |
||
[[is:Vampíra]] |
[[is:Vampíra]] |
Wersëjô z 15:13, 19 stë 2012
Wieszczi je ten chto pò smiercë je czerwòny (Sychta). Aleksander Hilferding béł w Grzmiący i tam uczuł i napisôł (1862), że wieśzczi czedë ùmrze, a bãdze zachòwané w zark, to òn so dostónie zgło i żwie je, aż nôblëższëch przijacelów, òjca, matkã, jednégò pò drëdżim wcignie. Ò wieszczich są pòdania zwëskóné lëterackò, zrobile to np. Alojzy Nôgel i Krystyna Muza. Mòże niejedny wieszczi mielë za żëcô pòrfiriã?
Lëteratura
- Dr Nadmorski: Kaszuby i Kociewie. Język, zwyczaje, przesądy, podania, zagadki i pieśni ludowe w północnej części Prus Zachodnich, Poznań 1892, s. 60.
- Perszon, J.: Na brzegu życia i śmierci : zwyczaje, obrzędy oraz wierzenia pogrzebowe i zaduszkowe na Kaszubach. Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 1999 (English summary).
- Остатки славян на южном берегу Балтийского Моря, Sankt-Petersburg 1862 (wyd. polskie Resztki Słowian na południowym wybrzeżu Morza Bałtyckiego, tłum. Nina Perczyńska, oprac. Jerzy Treder, Gdańsk 1989, s. 152.
- Sychta B.: Słownik gwar kaszubskich na tle kultury ludowej. Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk, t.VI(1973), s. 144.
- To je blós ùzémk artikla. Rôczimë do jegò rozwicégò.